وبـلاگــــ شهیــــد برونــســی

بچه هاي جهاد به معناي واقعي جهادگر بودند و در همه كارها؛ چه در امور كاري و چه در امور مربوط به جنگ، نهايت تلاش خود را به كار مي بستند.

زماني كه به جبهه اعزام شدم، به وضوح مشاهده مي كردم كه چيزي كه خيلي براي ساير نيروها حايز اهميت و جالب توجه است، تلاش و خستگي ناپذيري بچه هاي جهاد است. يك بار كه تعداد دستگاه هاي سنگين كم بود و لودر نداشتيم، بچه ها با فرغون مشغول سنگر سازي شدند. اگر چه كار خيلي سختي بود و ساخت يك سنگر ساعت ها طول مي كشيد، اما بچه ها با شوخي كردن و سربه سر هم گذاشتن، به كار سرعت مي دادند.

يكي از بچه ها ايستاده بود وسط راه و مي گفت: ‹‹هر كس گواهينامه راندن فرغون نداشته باشد، نمي تواند از اينجا رد شود!››

بچه ها هم با حالتي جدي حبيب هايشان را جستجو مي كردند و بعد از كمي اين پا و آن پا كردن، مي گفتند: ‹‹ببخشيد جناب! مثل اينكه گواهينامه همراهم نيست.››

و به اين ترتيب از چهار راه! عبور كرده و با خنده و شوخي سنگر مي ساختند. خلاصه به هر سختي كه بود بچه ها سنگرها را ساختند.