وبـلاگــــ شهیــــد برونــســی

شب شام غریبان حسین است
تمام عرش در دامان حسین است
دگر این شب سحر از پی ندارد
که خورشید جهان بی سر حسین است

کم کم سیاهی علمت دیده می‌شود

آثار خیمه‌های غمت دیده می‌شود

افتاده سینه‌ام به تپش‌های انتظار

از روی تل دل، حرمت دیده می‌شود

ارباب صدای قدمت می آید

    هنگامه ی اوج ماتمت می آید

      جانم به فدای جان معصومت باد

  چند روز دگر محرّمت می آید

اگر که دل شکسته ‏اى حسین را صدا بزن 

اگر ملول و خسته‏ اى حسین را صدا بزن

در این بهار معرفت پرستوى بهارى‏ بام 

اگر چه پر شکسته‏اى حسین را صدا بزن

سحَر شد و سپیده زد چرا تو همچو مرغ شب 

لب از ترانه بسته ‏اى حسین را صدا بزن

تو سر به زانوى غمى زشَرم کرده‏ هاى خود 

چرا غمگین نشسته‏ اى حسین را صدا بزن

اگر به باغ آرزو به عشق کربلاى او 

دل از همه گسسته‏ اى حسین را صدا بزن